Op mijn 23e begon mijn reis; een reis door het bos van fysieke pijn en emotionele en mentale verwarring. Ik herinner me nog dat ik het een donker bos vond, zonder afslagen en weinig aanwijzingen. In dat bos heb ik een enorm belangrijke les geleerd, die daarna de rest van mijn leven totaal heeft veranderd. Het omarmen van die les lukte me echter pas na ruim tien jaar, terwijl het eigenlijk zo eenvoudig is; luisteren naar jezelf en lichaam, hart en hoofd laten samenwerken.

Het is eigenlijk best raar als ik erop terugkijk. Ik herinner me nog dat een arts mij, na een dubbele wervelfractuur, had verteld dat ik pas na tien jaar zou weten met hoeveel pijn ik dagelijks zou moeten leven. Tot die tijd was er nog verbetering mogelijk, na die tijd niet meer. Dus heb ik tien jaar gewacht. Tien jaar waarin ik mijn leven gewoon oppakte en waar nodig aanpaste met fysio, fitness en zelfs een speciaal op maat gemaakt corset. Na tien jaar had ik nog steeds 24 uur per dag pijn.

En toen ben ik ben gaan luisteren… Wat wil ik eigenlijk echt… Wat vertelt mijn lichaam mij… Wat klopt er niet (meer) in mijn leven… Enzovoort.

Waarom pas na tien jaar? Misschien wel omdat er nu pas de erkenning kwam dat er niets meer mogelijk was. De limiet was overschreden, de artsen konden nu echt niets meer doen. Waarschijnlijk ook omdat mijn hele systeem vertrouwde op wat de arts al die jaren terug had gezegd en die opmerking zich diep in mijn celgeheugen had genesteld.

Hoe dan ook, na al die jaren kwam er ineens een soort vrijheid over mij heen. Alles werd lichter, letterlijk en figuurlijk. Ook het bos waardoor ik mijn reis aan het afleggen was, veranderde. Er bleek echt licht door de bomen te schijnen en tussen de bomen door liepen diverse paden. Er waren zelfs wegwijzers. Ik had die alleen niet eerder gezien omdat ze op een andere hoogte – een andere frequentie ☺ – hingen dan waar ik tot nu toe had gekeken.

Hetzelfde hebben mijn man en ik meegemaakt bij onze (adoptie) zoon. Onze zoon was bijna vijf jaar oud toen hij bij ons kwam. Hij was bang, in de war en zeer getraumatiseerd. Ook met hem liepen we in een donker bos op zoek naar die boom waar hij vol vertrouwen even tot rust kon komen en aan vertrouwen kon winnen. Op zoek naar de weg door het bos heen, richting het licht, vertrouwen en vreugde in het leven.  

Dat gebeurde uiteindelijk exact op de dag dat hij langer bij ons was dan in welk gezin of instantie dan ook. De dag daarna scheen er licht in het bos en vond hij gelijk het pad naar buiten, zelf …

Mede door deze persoonlijke ervaringen ben ik mij gaan specialiseren in een combinatie van methodes die anderen kunnen ondersteunen om sneller de weg door het bos te vinden. Om tussendoor die boom te ontdekken waar je even helemaal tot jezelf kunt komen, kunt opladen en vol vertrouwen weer door kunt. En ook, of misschien wel juist, eerder los te komen van onbewuste en vastgezette overtuigingen die je reis een stuk lastiger kunnen maken.

Ruim 15 jaar werk ik o.a. vanuit de Helende Reis (Brandon Bays), familieopstellingen en Chi Neng Qigong (een Chinese bewegingsleer die alle aspecten van het leven raakt).

De pijlers van Bruisz zijn allemaal in mijn werk terug te vinden – lichamelijk, mentaal, emotioneel, levensloop. Binnen het detox programma echter ben ik – op dit moment – vooral terug te vinden op de pijler emotioneel. Zolang er namelijk emotioneel nog een – bewuste of onbewuste – blokkade aanwezig is, zal deze invloed blijven uitoefenen op alle andere pijlers.

Ik wens je een mooie reis toe,

Arianne